آدمها ترك كردن را دوست دارند
سرشان را با افتخار بالا مي گيرند و مي گويند ترک کردم
سيگار را ,
خانه را ,
دوستانم را ,
معشوقم را
اما هيچ کس ترک شدن را دوست ندارد
سرِشان را پايين مي اندازند ... ...
و با همه ی غمِ وجودشان ميگويند
ترکم کردند دوستانم ,
خانوادهام ,
عشقم...
می بينــيد ؟
ما همان آدمهايی هستيم که ترک می کنيم
اما وقتی کسی ترکمان ميکند
جوری که انگار دنيا به آخر رسيده باشد
بغض گلويمان را خفه می کند
نظرات شما عزیزان: